Uppi

Betydningen af oldnorske ordet "uppi"

Som defineret af Cleasby & Vigfusson Old Norse til English ordbog:

Oldnorske ordet uppi kan betyde:uppi

uppi

adv. [Ulf. jupa; Dan. oppe], up, upon, above, cp. niðr and niðri, framm and frammi; sitja uppi, Nj. 220; jarl sat uppi, sate up, of a sick person. Fms. ix. 245; hafa uppi öxina. to lift, Nj. 19; hann grét uppi yfir honum, he wept, bent up over him. Fms. x. 174; þar stendr skip uppi, to lie ashore, Nj. 259; var uppi röst mikil á firðinum, the current rose high, Fms. xi. 145; seglit var u., the sail was up, Ld. 76; eiga vef uppi, to have a loom up, to be at work, weaving. Fms. xi. 49; borð eru uppi, x. 19, HkR. ii. 192 (see borð); boginn má eigi einart uppi standa, cp. ‘neque semper arcum tendit Apollo,’ 623. 19; vera snemma uppi, to be up early, Fms. ix. 504; árla dags er uppi sá, Skíða R.: often with other prepositions, á uppi or uppi á, upon; á hjálminn uppi, Fms. xi. 133; þar u. á hellunni, Nj. 14; standa þar á uppi, 155; á heiðum uppi, Grág. ii. 352; uppi í; uppi í músina, Fms. i. 45; uppi í Meðaldal, 57; uppi með ánni, Nj. 154.

uppi

II. metaph., láta e-t uppi, to come forthwith, Grág.; heiman-fylgja skal uppi vera við erfingja, is to be discharged, n. G. L. i. 49; hafa e-t uppi, to take forth, Nj. 32; hafa úróa uppi, to shew, Fms. ix. 270; skyldi uppi vera rannsökun, a ransacking was up, i. e. was to take place, Ld. 44.

uppi

2. vera uppi, to be ‘all up,’ at an end; vóru uppi allar örvarnar, Fms. viii. 140; var u. hverr penningr, every penny gone, vi. 299; nú munu uppi sögur þínar, it will be all up with thy stories, 355.

uppi

3. þeim er þá stóðu uppi, who were left, HkR. i. 210; þessir vóru allir uppi (lived) á einn tíma, ÍsL. ii. 209: þat man æ uppi meðan Ísland er byggt, Landn. 149, v. L.

Mulig runeindskrift i yngre futhark:ᚢᛒᛒᛁ
Yngre futhark runer blev brugt fra det 8. til det 12. århundrede i Skandinavien og deres oversøiske bosættelser