adj., qs. of-freskr (?), a mythol. word, endowed with second sight, able to see ghosts and apparitions which are hidden from the common eye; þat sá ófreskir menn at landvættir allar fylgðu Hafrbirni til þings, en þeim Þorsteini ok Þórði til veiðar ok fiskjar, Landn. 271; Geirhildr hét fjölkunnig kona ok meinsöm, þat sá ófreskir menn, at …, 212; þat sá ó. maðr um kveld nær dagsetri, at björn mikill gékk …, 289; ok sá hana þeir einir er ófreskir vóru, Bs. i. 607; ok inargir sj;i þat olreskir mean, ok svá þeir er eigi vóru ófreskir, Fms. xi. 136; hann sá öngir menn í bardaga útan þeir er ófreskir vóru, Fb. i. 571 (of seeing a person invisible in a cap of darkness). The word is now obsolete in Icel., and ‘skygn’ is used instead; it remains in ófreskja, q. v.