1 þing-helgi
f. the consecrated precincts or boundary of a public assembly; nú er sén ferð Tungu-Odds, ríðr Þórðr þá í móti honum, ok vill eigi at hann; nái þinghelginni, Ísl. ii. 172; at flokkr Hafliða væri kominn á Völluna efri ok ætlaði at bíða þar ok verja vígi alla þinghelgina, Sturl. i. 38.
2 þing-helgi
2. the ceremony of hallowing an assembly at the first meeting (cp. helga þing); goði sá er þinghelgi á þar, hann skal þar þing helga enn fyrsta aptan, Grág. i. 100; goði sé búinn at ganga þá til þ., to proceed to the consecration of the þing, K. Þ. K. 96.