1 pípa
u, f. [Fr. pipe], a pipe; drekka af pípu, to drink through a quill, Rb. 348; mjóvar pípur, Stj. 95; járnstika með pípu, Pm. 90.
2 pípa
2. a pipe (as a musical instrument); blása pípur, Fas. iii. 359; sýngja í pípur, Stj. 466; fiðlur ok pípur, Fms. xi. 353 (in a verse); strengjum, pípum, söngfærum, Skálda 179 (hljóð-pípa). pípna-hljómr, m. a sound from pipes, Karl. 203.