1 ektar-
and ekta-, [Germ. echt], adj. genuine, mod. (vide ei).
                        2 ektar-
β. wedded; taka til ekta, to marry: chiefly used in COMPDS, ekta-maðr, m. a husband; ekta-skapr, m. matrimony, etc.; ektar-kona, u, f. a wedded wife, occurs in D. N. i. 591, (mod.)