1 land-vörn (land-vǫrn)
f. the defence of the land, N. G. L. ii. 199 sqq.; Guthorm son sinn setti hann til landvarnar austr við landsenda, Fms. i. 6; skyldi Einarr jarl hafa forráð fyrir þeim ok landvörn, Orkn. 44, 160.
2 land-vörn (land-vǫrn)
COMPDS: landvarnarbálkr, landvarnarmaðr, landvarnarsegl.