1 á-fang
n. (áfangi, m., Grág. i. 433), [fá á, to grasp], a grasping, seizing, laying hands upon, esp. of rough bundling; harm hló mjök mót áfangi manna, Fms. vi. 203; varð hann fyrir miklu spotti ok áfangi, 209.
2 á-fang
2. a law term, a mulct, fine, incurred by illegal seizure of another man’s goods; ef maðr hleypr á bak hrossi manns úlofat, þat varðar sex aura á., if a man jumps on the back of another man’s horse without leave, that is visited with a fine of six ounces, Grág. i. 432, Gþl. 520; hvatki skip er tekr skal sitt á. gjalda hverr …, á. á maðr á hrossi sínu hvárt er hann ekr eðr ríðr, N. G. L. i. 45; at hann hafi riðit hrossi manns um þrjá bæi … varðar skóggang ok áfanga (where it is used masc. acc. pl.) með, Grág., vide above.