1 at-hæfi
(not athœfi, vide Sks. B., which carefully distinguishes between æ and œ), n. conduct, behaviour; a. kristinna manna, their rites, service, Fms. ii. 37, cp. Ld. 174; í öllu sínu a., conduct, proceeding, Fms. xi. 78, viii. 253: manners, ceremonies, Sks. 301; konunga a., royal manners, Hom.: þetta hefir verit a. (instinct) þessa skrímsls, Sks.: deeds, doings; skal nú þar standa fyrst um a. þeirra, Mag. 11. Now freq. in a theol. sense.