1 gegnt
adv.:
2 gegnt
I. almost like a prep. with dat. opposite to, = gagnvart, q. v.; Laugabær stendr gegnt Tungu, Ld. 122; í öndvegi gegnt konungi, Eg. 304; yfir gegnt þeim á brekkunni, Ísl. ii. 200; gegnt rekkju þeirri er Kjartan var vanr at liggja í, Ld. 202; í öðru öndvegi g. honum, Ó. H. 43; gegnt Hofi, Sd. 142: vóru þá komnir mjök svá þar gegnt, Nj. 247.
3 gegnt
II. really as adv. straight; svá gegnt (so straight, with so good an aim) at í sitt auga kom hver örin, Fas. i. 271.
4 gegnt
2. compar. gegnra or gegnara, more straight; gegnra skauztu í sumar, Fms. viii. 140; hann mun miklu lengra skjóta ok gegnara, ii. 266.
5 gegnt
3. superl. gegnst, [Swed. genast = at once; Dan. gjennest], the ‘ganest,’ shortest way; hann stefnir þegar et gegnsta, the ‘ganest’ way, Ld. 240; ok it gegnsta reið hann til Þyrils, Ísl. ii. 109; ok skal gerða it gegnsta þar, Grág. ii. 264; for Öngull þar á land sem honum þótti gegnast (‘ganest,’ shortest), Grett. 155 A.
6 gegnt
β. metaph. meetest, most right or just; spyrja vitrir menn hvat gegnast muni í þessu máli, Ld. 80: cp. the adj. gegn.