1 mara
u, f. [Engl. night-mare; akin to merja = to crush]:—the night-mare, an ogress; en er hann hafði lítt sofnat, kallaði hann ok sagði at mara trað hann, menn hans fóru til, ok vildu hjálpa honum, en er þeir tóku uppi til höfuðsins þá trað hón fótleggina svá at nær brotnnðu. þá tóku þeir til fótanna, þá kafði hón höfuðit, svá at þar dó hann, Hkr. i. 20; the word also occurs in one of Kormak’s verses; it is freq. in mod. usage.