1 um-mæli
n. pl. utterances, a declaration, Nj. 56, Bs. i. 141, Fms, vi. 7, 199, vii. 95; sakir ummæla konungs, id.; þér skulut ráða yðrum ummælum, en ek mun því ráða hvat ek tala, Ísl. ii. 167; kunnu vér þökk þinna ummaela, 392, Finnb. 358. ummsela-laust, n. adj. blameless; varð þat aldrei u., it was talked of, got an evil report, Sturl. i. 63.