1 vani
a, m. a custom, usage; eptir vana, Fms. i. 76; forn lög ok vani, viii. 277, v. l.; háttr ok vani, Stj. 1; eiga vana til e-s, to use, Þorf. Karl. i. 404; lands-v., the custom of the land; ú-vani, a bad habit; á-vani, an inveterate habit.
2 vani
COMPDS: vanaliga, vanaligr, vanasótt.