Löngum-orðinn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "löngum-orðinn" (lub lǫngum-orðinn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

löngum-orðinn (lǫngum-orðinn)

long-talker, long-winded talker, used as a vocative, in king Harald’s parting words to the poet Arnór—kom sja til nakkvars, löngumorðinn, he came for something, that long-talker! Mork. 32; in Fms. vii. 198 the passage is corrupted into kom svá næst til Noregs, by the transcriber who did not understand the king’s banter.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego löngum-orðinn może być bardziej dokładnie napisane jako lǫngum-orðinn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛚᚢᚾᚴᚢᛘ-ᚢᚱᚦᛁᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich