Ör-vænn
Słownik staronordyjski - ör-vænn
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-vænn" (lub ǫr-vænn)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ör-vænn (ǫr-vænn)
- adj. beyond expectation, past hope; fyrir hann var einskis örvænt orðs né verka, anything could be expected from him, he was able to do anything. Ísl. ii. 326; þó er eigi örvænt (‘tis not unlikely) at ek hafa ámæli af konu minni, Nj. 65; eigi er örvænt at skjótt steypi hans ríki, Fms. i. 207.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-vænn może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-vænn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚢᛅᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)