Söku-nautr
Słownik staronordyjski - söku-nautr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "söku-nautr" (lub sǫku-nautr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- söku-nautr (sǫku-nautr)
- m. = sökudólgr; s. várr (= Lat. reus) býðr okkr Guðmund til görðar, Ölk. 35; svá sem vér fyrir-gefum várum sökunautum, Hom. 158 (Lord’s Prayer); skal hann bjóða skapdróttni hans til með váttum ok bjóða eigi sökunautum hans, N. G. L. i. 33.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söku-nautr może być bardziej dokładnie napisane jako sǫku-nautr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚴᚢ-ᚾᛅᚢᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- L.
- Linnæus.
- Lat.
- Latin.
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Ölk.
- Ölkofra-þáttr. (D. II.)