1 um-bót
f., esp. in plur. repairs, Gþl. 416; þurfa umbóta, Bs. i. 693: a mending, bettering, Fms. iv. 262, vi. 208, Sturl. iii. 3 C, Gþl. iv. (pref., where it means an emendation), umbótar-maðr, m. one who mends matters, Sturl. iii. 3, Fms. x. 110, Bs. i. 651.