1 vakka
1. að, = vafka, to stray, hover about; láta vakka við skipin, Fms. viii. 289, Fas. ii. 88.
2 vakka
2. u, f., prob. an error either from veski or kakki, qq. v. (vatn-kakki); hunang í tunnum eðr vökkum, N. G. L. ii. 254.