adv. interrog. [Ulf. waþro = πόθεν; A. S. hwanon; Engl. whence; Germ. woher]:—whence, Nj. 2, 125, Fms. ix. 55: absol. of the wind, hvaðan er hann? whence (from what quarter) is the wind? the answer, sunnan, norðan; þóttisk engi vita, hvaðan veðr var á, whence the wind blew, Fms. viii. 55; h. af löndum? Ísl. ii. 222, Vþm. 22, 24, 26, Pr. 416, passim. β. spec. usage; meðan ek veit eigi víst hvaðan Guðmundr hinn ríki stendr at, mágr minn (as long as I know not what side G. takes’), því at ek aetla honum at veita, hvaðan sem hann stendr at, Nj. 214. II. indef. = undecunque, koma þeir heilir hvaðan, Hm. 157; hvaðan sem, whencesoever; hann siglir hvaðan sem á er, he sails whencesoever the wind may blow, whatever wind may blow, Fms. x. 204; blóðrás hvaðan sem renn, Pr. 473; hvaðan af sem hann hafði þann spádóm, Hkr. i. 224. III. as relative, Stj. i.