m. [A. S. îs; Engl. ice; O. H. G. îs; Germ. eis; Swed. and Dan. is]:—ice; íss is ice on sea and water, svell on a plain or meadow; klaki = frozen ground, etc.; distinction is made between hafíss, drift ice or Polar ice, and lagnaðar-íss, ‘lay-ice,’ common ice; in plur. ísar, of large sheets of ice; en er ísa lagði á vötn, Fms. vii. 54; ísa leysir, the ice thaws, 55; íss var lagðr á Hofstaða-vág, Eb. 236; á ísinum (mod. ísnum), Nj. 143: for sliding, á ísi skríða, Hm. 82; see also ísleggir. Severe winters are marked in the Annals by the extent of frozen water; A. D. 1047 (a sheet of ice between Norway and Denmark), 1306 (ice from Rostock to the Sound), 1126, 1197; Polar ice in Iceland in 1145, 1233 (hafísar allt sumar), 1261 (hafíss umhverfis Ísland), 1275 (kringdi þá hafíss nær um allt Ísland), 1306 (hafíss fyrir norðan land nær allt sumar), 1319 (ísa-vár, hafísar lágu umhverfis Ísland fram um mitt sumar), 1348 (snjóar svá miklir ok íslög at fraus sjóinn umbergis landit, svá at ríða mátti umbergis landit af hverju annesi um alla fjörðu), 1375 (hafísar framan til Bartholomeus-messu), cp. also Vd. ch. 15, Eb. ch. 57, 61: for later times and for the currents driving the ice around Icel. see Eggert Itin. ch. 645, 853:—the name of the Rune RUNE, Skálda 176.

COMPDS: ísafjöldi, ísaför, ísagangr, ísalauss, ísalög, ísaválk, ísavár, ísavök, Íseyri, Ísafjörðr, Ísfirðingr, Ísfirzkr, Ísland, Íslendingr, Íslendingabók, Íslendingasaga, Íslendingaskrá, Íslendingaþáttr, Íslenzkr.