n. pl. ‘law-business,’ such as pleading, or any public duties in the courts or in the lögrétta; Mörðr gigja mælti lögskil at vanda sínum, Nj. 3; hverr sá maðr er þar þurfti lögskil af hendi at leysa at dómi, skyldi áðr eið vinna …, Landn. 258; allir þeir menn er lögskil nokkur skulu mæla at dómum á alþingi, hvárt er þeir skulu sakir sækja eðr verja, eðr bera vætti eðr kviðu, ok skulu þeir vinna eiða, áðr þeir mæli þeim málum, svá at dómendr heyri, Grág. i. 56.

II. a lawful procedure; ef maðr skýtr niðr úmaga með engi lögskil (unlawfully), Grág. i. 297.