1 metnaðr
or metnuðr, m., gen. ar, ‘meetness,’ honour, fame; fjár ok metnaðar, wealth and honour. Eg. 17; konungar görðu svá mikinn metnad hans (paid him that honour) at af hans bæn sættusk þeir, Fms. i. 13; var hann þar í miklum metnaði einn vetr, x. 220; Davíð fékk tíðleik ok metnuð af verkum sínum, Ver. 6; metnaðar virðing, respect of persons, Hom. 19; metnaðar kona, a lady of rank, Str. 53; með ríkdóm ok metnaði, Fs. 21: esteem, valuing, þann metnuð hefi ek á ráðagörðum mínum, at ek vil at þat sé haft er ek legg til, Fms. x. 249.
2 metnaðr
II. pride, ambition, Fbr. 137, Edda 144 (pref.), MS. 656 C. 12; virði hann sem Þorgilsi gengi til stærð ok m., Sturl. iii. 130; metnaðr honum þróask en mannvit aldregi, Hm. 78, passim, and so in mod. usage, where it is never used in a good sense: as also of jealousy, það er m. á milli þeirra, of-metnaðr, haughtiness.
3 metnaðr
COMPDS: metnaðar-fullr, -gjarn, adj. proud, ambitions, Hkr. ii. 234, Eg. 20, Fms. v. 71. metnaðar-leysi, n. modesty, Sturl. i. 125. v. l. metnaðar-maðr, m. an ambitions, proud man, Nj. 61. metnaðar-samr, -samligr, adj. proud, haughty, Finnb. 354, Sks. 509, Stj. 204.