m. an ‘over-earl,’ an over-match; verða mér sumir ofjarlar hér í héraðinu, Valla L. 206; Jóab, er mér verðr ofjarl fyrir stórleika sakir, Stj. 537: in a play of words, Einarr þambar-skelfir sá þetta ok mælti, ofjarl, ofjarl, fóstri!—Kann ek ekki við því, at yðr þykki sumt ofjarl en sum ekki at manna, Fms. vi. 53.