a, m. [from viða (II); the spelling viðrborði, Al. 128, is therefore wrong]:—the broadside turned towards the enemy; in metaph. phrases, vera á viðborða, to be broadside on, in an exposed position, Fms. vii. 292; hann sparði ekki Grikki til at þeir hefði sik á viðborða, i. e. he used them as a forlorn hope, vi. 137; er því trúat at ek hafa látið hann vera á viðborða, Al. 128.