f. a passage over or through a country, esp. as a law term, = veizla, q. v.; hafa land várt til yfirferðar, Fms. iv. 364; hann veitti Haraldi at veizlum ok y. Halland, vii. 180, xi. 343: of the poor, ætlaðisk hón til nokkurrar yfirferðar ok biðja sér matar, Bs. i, 198: a visitation, biskups y., N. G. L. i. 345, Bs. i. 84. yfirferðar-íllr, adj. ill to pass, Hrafn. 4.