1 hafs-megin
n. the main, the high sea; sakir hafsmegins, storma ok strauma, Fms. i. 153; þótti þeim íllt at eiga lengr við hafsmegin, i. e. they longed for land, Eb. 120; allmikill harmr er þat, er vér eigum svá langt hingað at sækja, fyrst hafs-megin mikit, etc. (i. e. between Iceland and Sweden), Ó. H. 57.