1 úti-seta
u, f. a sitting out, in the open air, esp. of wizards sitting out at night for the sake of sorcery or prophesying; útiseta ok vekja troll upp, N. G. L. i. 19; spáfarar ok útisetur, Gþl. 137; efla útisetu ok leita spádóms, Skíða R. 56; morð, fordæðu-skapi, ok spáfarar ok útisetu, at vekja troll upp ok fremja heiðni með því, 182; cp. sitja úti (see sitja l. 1).