1 af-leitr
adj. [líta, cp. also -leitr in compounds], strange, hideous; neut., hversu afleitt (how disgusting) oss virðist um þeirra háttu, Hks. iii. 435; hversu afleitir (stupid) oss sýnast þeirra hættir, Fms. vii. 296, l. c.; þeir fyrirlíta ok halda alla sauðahirða sem afleita, odd, peculiar, Stj. 293; afleitt eðr eligt, vile, 1 Sam. xv. 9.
2 af-leitr
β. abandoned, the face turned from, deserted by, with dat.; afleita hamingjunni, luckless, Stj. 421. Ruth i. 12.