1 dæl-leikr
m. (-leiki, a, m.), familiarity, often with the notion of over great freedom, easy dealing; mjök kennir nú dælleika af várri hendi … er svá vándr dúkr er undir diski þínum, Bs. i. 475; fyrir dælleika sakir, Sks. 553; til þeirra dælleika, 482; gör allt í dælleikum við oss, make no ceremony with us (the king’s words to his host), Fms. vi. 390; hann (Moses) var svá í dælleikum við Guð, M. was in such familiarity with God, Ver. 23: affability, condescension, mildi ok dælleika, Fms. ix. 535, v. l. (of a duke): ú-dæll, overbearing; inn-dæll, delightful.