1 felmta
t, mod. felmtra, að,—en hjartað mitt á flótta fer | felmtrað í brjósti lyptir sér, Snót 128. [fálma]:—Lat. trepidare, to be in a state of fright and alarm; fari menn stilliliga ok felmti eigi, Fms. vii. 262; sá maðr felmti mjök, Bret. 90; felmtandi maðr, a man who has lost his head, Sks. 383.