1 gafl-hlað
(gaflað, Nj. 203, 209, Orkn. 244). n. a gable-end, Gísl. 88: in pl. gaflhlöð, Orkn. 470; eystra g., 244; at húsendanum við gaflhlaðit, 450; gaflhlaðit hvárt-tveggja, Ísl. ii. 352; selit var gört um einn ás ok lá hann á gaflhlöðum, Ld. 280.