n., spelt and sounded variously, kykvendi, mod. kvikindi:—a living creature, of men and beasts: hón (the earth) fæddi öll kykvendi, Edda (pref.); þau bæði (soul and body) eru eitt kvikendi, Hom. (St.); allt er hljóð þat er kvikendis eyru má heyra, Skálda 173; þar af sigrar hann öll kvikvendi, Edda (pref.); öll kvikvendi fæddu dauðan frumgetnað, Mar.; hann átti ægishjálm er öll kvikvendi hræddusk við, Sæm. 131:—animals, beasts, as opp. to men, menninir ok kykvendin, Skálda 180; manna eða kykvenda, 656 C. 26; einhverju kvikendi, Fs. 128; alla fugla ok öll kykvendi, Sks. 499 B; þá er Guð hafði skrýddan allan heim meðr kykvendum eða fuglum, 498 B; þá dó öll Egipzkra manna kvikendi, Stj. 272; sem þat kvikvendi var vert, Gþl. 190; hveregum kykvendum er maðr vísar eðr fælir at manni, Grág. ii. 119; hverju var líkt?—Sem kykvendi léti, Fms. vi. 202; en ekki var síðan mein at þessu kykvendi, 144, Best. 50 (of a salamander); kvikenda kyn, kind of beasts, Stj. 18; skor-kvikendi, insects; skrið-kvikendi, reptiles.