1 snilli
f. = snilld; mál heitir s., Edda 110.
2 snilli
2. prowess; spurði, ef hann væri jam-snjallr honum | Glúmr kvaðsk eigi vita um snilli hans, Glúm. 338; eigi ætla ek þik þykkjask jafn-snjallan gyltunni … Ekki jafna ek snilli okkarri gyltu saman, Valla L. 203; snilli-fimr = disertus, Leiðarv. 6; snilli-kenndr, við ærna snilli, Lex. Poët. snilli-bragð, n. an exploit, Flóv. 43.