1 tyrfa
d, [torf], to cover with turf, sod. Fas. i. 134, iii. 389, Sturl. i. 155, passim.
2 tyrfa
2. [Swed. törfja], to pelt (with turf and stones?); t. e-n með grjóti ok með torfi, N. G. L. i. 82; cp. ‘tyrva med stenom’ in Swed. law; torfleikr, a pelting game.