1 vin-gjöf (vin-gjǫf)
f. a friendly gift. Eg. 52, 278, Clem. 133: sendi hann konungi vingjafir, Fms. i. 53; gefa á maðr vingjafar at sér lifanda, Grág. i. 202; vingjafar þágu þér, enda veitið ér svá, 656 C. 12 (Matt. x. 8), and passim; cp. Hm. 40, and the old custom of exchanging gifts.