1 átján
older form áttján, as shewn by assonances such as, áttján Haraldr sáttir, Fms. vi. 159, in a verse of the middle of the 11th century [Swed. adertan; Dan. atten; Engl. eighteen; Germ. achtzehn]:—eighteen, Edda 108, Hkr. ii. 289, N. G. L. i. 114.