1 vin-hallr
adj. biassed, partial in one’s friendship; eigi var hann v. í dómum, be was no respecter of persons in his judgment, Orkn. 160; vinhallr undir höfðingja, Bs. i. 142; at erki-biskup hafi nökkut v. verit í málinu, Fms. viii. 100, ix. 331, v. l.
                        2 vin-hallr
2. = vinhollr, an affectionate friend, Þorst. Síðu H. 171: prob. only an error (hallr for hollr).