1 pína
1. u, f. [Lat. poena], a fine; undir pínu tólf aura gjalds, Bs. i. 733; hverjar pínur skyldask á þá menn, K. Á. 224; banns-pína.
2 pína
2. in mod. usage, pine, torment, Vídal., Pass.
3 pína
2. d, [A. S. pînan], to torment, torture, Fms. i. 4, Mork. 221, Grág. ii. 129; pína e-n til sagna, i. 347; þar skulu djöflar pína yðr, Hom. 158, passim.
4 pína
2. to punish; verk pínt ok lofat, punished or allowed, Mar.; píndr er stuldr, Skálda 204 (in a verse); til þess ér hafit yðrar syndir píndar, Hom. 158.