1 vilnan
or vilnun, f. = vilnaðr; styrkrleik vilnunar, … heilsu fyrir vilnun, Greg. 46; iðrask með vilnan, to repent with hope, Hom. 78; vera í góðri vilnun, in good cheer, Sks. 168 B; vænta sér engrar vilnunar, Al. 109: in mod. usage, favour; ör-vilnan, despair.