1 á-kall
n.
2 á-kall
1. a calling upon, invocation; á. á nafn Guðs, 656 B. 10, Sks. 310, Bs. i. 180.
3 á-kall
β. clamour, shouting; af orðum þeirra ok ákalli, Fms. xi. 117, Orkn. 344 old Ed., new Ed. 402 reads kall: esp. a war cry, Fms. ix. 510.
4 á-kall
2. a claim, demand; veita á. til e-s, Eg. 470, Hkr. ii. 195, Fms. ix. 433, xi. 324, Orkn. 20 old Ed.; cp. new Ed. 54, Korm. 110.
5 á-kall
COMPD: ákallslauss.