1 reiðr
1. adj. [ríða], passable on horseback, of a ford, river; var þar reitt at fjörum en eigi at flóðum, Sturl. iii. 33, v. l.; ó-reiðr, impassable on horseback; görði ána úreiða, Bs. 1. 138; hón var óreið, 54, Nj. 63: of weather, fit for travelling, það er ekki reitt veðr; óreitt fyrir stormi, etc.
                        2 reiðr
2. adj. ready, clear; allr herr gékk reiðr (thus, not = vreiðr) at Rögnis skeiði, all the host went ‘ready,’ straight towards the sea, Bragi; kömr hann eigi til skips áðr en reiðr (sic) sé rudd, before the ship is made ready for sea (?), N. G. L. i. 335: the word is rare in old writers; mod., hafa e-ð á reiðum höndum, to have ready at hand.