1 á-byrgja
1. ð,
2 á-byrgja
1. in the act. form (very rare), to answer for; á. e-m e-t, Gþl. 385; á. e-t á hendi e-m, to place a thing for security in a person’s hands; hann á. þau á hendi Jóhanni postula, 655 ix. A.
3 á-byrgja
2. as a dep.; abyrgjast (very freq.), to answer for, take care of, Gþl. 190, Grág. i. 140; hverr skal sik sjálfr a., 256, ii. 119, Fms. vi. 361; á. e-t við e-u, Grág. i. 410; sá maðr ábyrgist vápn er upp festir, ii. 95; hverr abyrgist bat (warrants) móðir, at góðráðr verði, ek mun abyrgjast (I will warrant) at eigi mun heimskr verða, Fms. iv. 83.
4 á-byrgja
2. u, f. = ábyrgð (very rare); halda e-u abyrgiu, to be responsible for, Grág. ii. 335, 399.