1 áðr
adv. [cp. Hel. adro = mane], ere, already, soon; er ek hefi a. (soon) ráðit brullaup mitt, Nj. 4; er Guð hafði á. bannat, Sks. 533; ok vóru þeir því á. (already) heim komnir, Eg. 222; at nú so lægra í horninu en á., than before, Edda 32; litlu ú., a little while ago, Fms. viii. 130; þar sem ek em a. (already) í fullri reiði Gtiðs, Sks. 533.
2 áðr
2. á. en, Lat. prius quam, ante quam:
3 áðr
α. with subj.; a. en þeir gengi, Fms. xi. 13; a. en í biskups garð falli, N. G. L. i. 145.
4 áðr
β. with indic.; var eigi langt á. en bygðin tók við, Eg. 229.
5 áðr
γ. áðr simply = áðr en; þeir höfðu skamma hríð setið, á. þar kom Gunnhildr, they had sat a short while ere G. came thither, Nj. 6; en á. hann reið heiman, 52; en þat var svipstund ein á. (till) stofan brann, Eg. 240; en áðr hann let setja söguna saman, Sturl. iii. 306.