1 út-vegr
m. a way out, device, expedient; atdrættir ok útvegar, Fms. xi. 423; eiga öngan útveg, útveg til undan-kvámu, i. 136, vii. 261, ix. 478; leita allra útvega, vii. 140; at ek göra fyrir þín orð nökkurn útveg þann er þér líkar, Finnb. 272; segir hann konungi allan útveg þann sem á var, state of affairs, id.; þegar Einarr hafði innt ok mælt allan þenna útveg, Fms. iv. 283.
2 út-vegr
2. = útröst, D. N. passim.