1 lög-skil (lǫg-skil)
n. pl. ‘law-business,’ such as pleading, or any public duties in the courts or in the lögrétta; Mörðr gigja mælti lögskil at vanda sínum, Nj. 3; hverr sá maðr er þar þurfti lögskil af hendi at leysa at dómi, skyldi áðr eið vinna …, Landn. 258; allir þeir menn er lögskil nokkur skulu mæla at dómum á alþingi, hvárt er þeir skulu sakir sækja eðr verja, eðr bera vætti eðr kviðu, ok skulu þeir vinna eiða, áðr þeir mæli þeim málum, svá at dómendr heyri, Grág. i. 56.
2 lög-skil (lǫg-skil)
II. a lawful procedure; ef maðr skýtr niðr úmaga með engi lögskil (unlawfully), Grág. i. 297.