1 tíund
f. the ‘tenth;’ kona má gefa tíund ór heiman-fylgju sinni, N. G. L. i. 153; tíundar gjöf, q. v.
2 tíund
II. as a law term, a tithe, Scot. teind, being the tenth part of the produce, K. Á. 96; for the introduction of the tíund by Bishop Gizur, in the year 1097, see Íb. ch. 10. For the Law on Tithe, Tíundar Lög, see D.I. i. 70 sqq. For Norway, see N. G. L. ii. 310. The tithe was divided into four parts,—between bishop, priest, church, and the poor, biskups-t., prests-t., kirkju-t., fátækra-t.: names of other tithes are, osta-t., sel-t., skipar-t., skreiðar-t., báta-t., kaupeyris-t., D. N., N. G. L.: other special names, leiðangrs-t., höfuð-t. (see p. 308, col. 1), ávaxtar-t. (see p. 48), in meiri tíund, Grág. i. 202, K. Þ. K. 37 new Ed.; lög-tíund, skipti-t., heima-t.
3 tíund
COMPDS: tíundarfé, tíundargjald, tíundargjöf, tíundargörð, tíundarhald, tíundarheimta, tíundarlag, tíundarmál, tíundarreikningr, tíundarskipti, tíundarsókn, tíundarsök, tíundartími, tíundarvara, tíundarvirðr.