1 tœnaðr
m., tœnað and bœn make a rhyme, Likn. 8, Lil. 82; [tœja or týja]:—help, assistance; biðja tænaðar, Sturl. iii. 278; fullting eðr tænað, H. E. i. 502, Fms. x. 238, Bs. i. 215, 355; án manna tænaði, Mar. tænaðar-maðr, m. a helper, Stj. 157, Bs. i. 240.