adv. [Ulf. þaþreh = ἐκειθεν, not = ἐκει], there, an older form = þar; saðr var öngr fyrir þaðra, Sighvat; þar munu vér skína sem sól, ok þaðra mon Kristr sýna oss alla dýrð sína. Hom. (St.); kurum land þaðra, Am. 97; görisk svá brátt, at þaðra eru konur í borginni, Fms. xi. 99; þeir herja þaðra um eyjar ok annes, Fær. 83; þótti hann þaðra í sveitum gildr bóndi, Finnb. 360: also in later poets for the sake of rhyme, slíkt eru brögðin þaðra, Skíða R. 39, 152.