1 til-skipan
f. an arrangement, disposition, Eg. 67, Ísl. ii. 355, Fms. xi. 126; at bæn ok t. Eiríks konungs, 319; eptir Guðs vilja ok t., viii. 229; eptir t. Óla, i. 128, Bret. 4.
2 til-skipan
2. mod. law term, a royal ordinance, as a translation of Dan. forordning.