i. e. œmta, t, = ymta, [Engl. utter], to mutter, utter; jarl æmti því lítt, Fms. ix. 289; kerlingiu œmtir við innar í húsinu … hvat ferr þar nú segir hón, Ísl. ii. 342; þótti honum hann fár við verða ok æmta sér lítt, to utter little, Sturl. iii. 313,; þögðu allir, en er hann sér at enginn æmti honum, Háv. 5 new Ed.; ok æmtir honum hvárki vel né ílla, Finnb. 218.