1 vella
1. d, causal to the preceding, to make to well up or boil; vella mat, Fbr. 51 new Ed.; vella lauk ok grös, Fb. ii. 365; ok vellt þat saman, Ó. H. 223; velld tjara, Sks. 90 new Ed.; hann velldi þau sverð sjau vetr í afli, Karl. 40; velldr í viðsmjörvi, 623. 13.
2 vella
2. u, f. boiling beat, ebullition, MS. 732. 1, Fbr. 97, Nj. 247; af vellu sólar-hita, Rb. 478; ok er hann var í vellu þessi, 655 v. 2. vellu-ketill, m. a boiler, 656 C. 40.